درمان عفونت گوش، علل و علائم ایجاد آن

علل اصلی عفونت گوش

بعضی از علل رایج شامل موارد زیر هستند:

خشک نکردن کردن گوش به اندازه کافی بعد از شنا

استفاده از هدفون

شستن گوش با صابون و شامپو

استفاده از گوش پاک کن ها به اندازه خیلی زیاد

خاراندن زیاد گوش

نبود جرم Crime گوش

عفونت های گلو و سینوس ها و یا عفونت بینی

عفونت لوزه سوم

سرماخوردگی

علاوه بر آن افرادی که آلرژی دارند و یا از سمعک استفاده می کنند هم در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به عفونت گوش هستند.

در نهایت باید مراقب شامپوهایی که استفاده می کنید، باشید تا به گوش شما برخورد نکند.
 

نشانه های عفونت گوش در نوزادان

در مورد نوزادان و کودکانی که نمی توانند بگویند مشکلشان چیست، تشخیص عفونت گوش کار سختی است.

بیشتر اوقات با گوش بازی می کنند و یا گوش را می کشند. کودکان کم سن و سال ممکن است بداخلاق شوند، نتوانند به راحتی بخوابند یا غذا بخورند.

نوزدان نیز بطری شیر را کنار می زنند زیرا فشار داخل گوش باعث می شود نوشیدن شیر درد آور باشد. 2


 

انواع عفونت گوش

دو نوع اصلی عفونت گوش وجود دارد:
 

عفونت زمستانی

معمولاً سیستم تنفسی فوقانی با آن در ارتباط است و سرماخوردگی و آنفولانزا را ایجاد می کند.

این عفونت در گوش میانی وارد می شود و باعث درد و دیگر علائم می گردد. این عفونت گوش همچنین به عفونت اتیتیس هم معروف است.
 

عفونت های گوش باکتریایی و قارچی

اغلب در ماه های تابستان اتفاق می افتد که به آن ها اکسترنال اتیتیس نیز گفته می شود. این عفونت التهابی به دلیل آب و رطوبت در گوش خارجی ایجاد می گردد که به آن گوش شناگر گفته می شود. زمانی که کانال گوش مرطوب بماند، محل مناسبی برای رشد باکتری ها خواهد شد.

2.4 میلیون کودک، نوجوان و جوان به دلیل عفونت های گوش به پزشک مراجعه می کنند که این عفونت ها کودکان را بیشتر از بزرگسالان درگیر می کند.

اگرچه بزرگسالانی که زمان زیادی در آب هستند، مانند افراد شناگر بیش از بقیه در معرض ابتلا به عفونت گوش قرار می گیرند زیرا کانال گوش آن ها فرصت کافی برای خشک شدن ندارد. 1
 

عوارض عفونت های گوش

اگر عفونت های گوش زیاد تکرار شوند، ممکن است به پرده گوش آسیب بزنند و مشکلات شنوایی، گفتاری یا حتی مننژیت به وجود بیاورند.

اگر فرزند شما زیاد دچار عفونت گوش شده، سعی کنید از او آزمایش های شنوایی بگیرید.

برای عفونت های گوش که به سختی درمان می شوند، پزشکان لوله های کوچکی را از پرده گوش عبور می دهند.

این لوله ها باعث می شوند مایعات از گوش میانی خارج شوند و از تجمع مایعات پشت پرده گوش جلوگیری می شود.

این کار فشار و درد را کاهش می دهد و مشکلات شنوایی را حل می کند. این لوله ها بین 8 تا 18 ماه داخل گوش باقی می مانند.

بیشتر اوقات این لوله ها خودشان خارج می شوند.

بعضی ممکن است اوقات لوزه های کودکان ملتهب شوند و به لوله استاش فشار وارد کنند که موجب می شود کودک دچار عفونت شود.

اگر این اتفاق زیاد تکرار شود، شاید نیاز باشد لوزه های او را بردارند. 2
 

مدیریت و درمان عفونت گوش

انتخاب روش مناسب درمان عفونت گوش به عوامل زیادی از جمله سن و شدت علائم بستگی دارد.

انواع روش‌ ها باهم بررسی خواهیم کرد:
 

رویکرد انتظاری

برخی از عفونت‌ ها بدون درمان آنتی بیوتیکی برطرف می‌ شوند. علائم آن معمولاً طی دو روز اول بهبود می‌ یابد و بیش‌ تر عفونت‌ ها طی یک تا دو هفته خود به خود و بدون هیچ گونه درمانی از بدن پاک می‌ شوند.
 

مدیریت درد

برای کاهش درد ناشی از عفونت، استفاده از داروهای ضد درد مانند استامینوفن یا ایبوپروفن (Advil) موثر می‌ باشد.

در کودکان و نوجوانان از آسپرین با احتیاط استفاده کنید. کودکان و نوجوانان مبتلا به بیماری آبله مرغان یا دارای علائم شبه آنفولانزا، هرگز نباید آسپرین مصرف کنند، زیرا مصرف آسپرین در این بیماران با سندرم نادری به نام سندرم ری که باعث تورم مغز یا کبد می‌شود، در ارتباط است.

اگر پرده‌ی گوش سوراخ و پارگی نداشته باشد برای تسکین درد می‌توان از قطره‌های بی حسی استفاده کرد.

قرار دادن کمپرس آب گرم، کیسه‌ی آب گرم و یا یک حوله‌ی گرم بر روی آن به مدت ۲۰ دقیقه می‌تواند به کاهش درد کمک کند.

در هنگام استفاده از کمپرس آب گرم برای کودکان مراقب باشید.

داروهای ضد احتقان یا آنتی هیستامین‌ ها مانند سودوافدرین یا دیفن هیدرامین، ممکن است به تسکین برخی علائم به ویژه در موارد تجمع بیش از حد مخاط در لوله‌های استاش، کمک کنند. این داروها به کاهش درد ناشی از عفونت گوش کمک می‌کنند اما در درمان عفونت زمینه‌ای نقشی ندارند.
 

آنتی بیوتیک‌ها و تاثیر آن‌ ها در درمان عفونت گوش

برخی شواهد نشان می‌ دهد که درمان با آنتی بیوتیک در درمان عفونت گوش برخی از کودکان مفید می‌ باشد.

از طرف دیگر، استفاده‌ ی زیاد از آنتی بیوتیک‌ ها می‌ تواند باعث مقاومت دارویی شود.

با پزشک خود در مورد مزایا و خطرات احتمالی استفاده از آنتی بیوتیک‌ ها صحبت کنید.

بعد از یک دوره‌ ی انتظاری برای بهبودی خود به خود عفونت گوش، پزشک در موارد زیر از آنتی بیوتیک‌ ها برای درمان عفونت گوش استفاده می‌ کند:

کودکان با سن ۶ ماه و بالاتر با درد گوش متوسط ​​تا شدید در یک یا هر دو گوش که درد برای حداقل ۴۸ ساعت ادامه داشته است و دمای بدن آن‌ ها ۳۹ درجه‌ی سانتی‌گراد یا بالاتر است.

کودکان با سن ۶ تا ۲۳ ماه با درد خفیف گوش میانی در یک یا هر دو گوش که درد کم‌ تر از ۴۸ ساعت ادامه داشته است و دمای بدن آن‌ها کم‌ تر از ۳۹ درجه‌ی سانتی‌ گراد است.

کودکان با سن ۲۴ ماه و بالاتر با درد خفیف گوش میانی در یک یا هر دو گوش که درد برای کم‌ تر از ۴۸ ساعت ادامه داشته است و دمای بدن آن‌ ها کم‌ تر از ۳۹ درجه‌ی سانتی گراد است.



کودکان با سن کم‌ تر از ۶ ماه سن مبتلا به اوتیت حاد تایید شده، درمان آنتی بیوتیکی بدون هیچ گونه دوره‌ی انتظاری، آغاز می‌ شود.

مصرف آنتی بیوتیک طولانی مدت برای پیشگیری از عفونت گوش توصیه نمی‌ شود.

در صورت شروع آنتی بیوتیک، معمولاً آموکسی سیلین به عنوان درمان خط اول توصیه می‌ شود. آموکسی سیلین معمولاً به مدت ۱۰ روز تجویز می‌ شود.

در صورت عدم پاسخ به درمان طی ۴۸ تا ۷۲ ساعت از آغاز دارو، نیاز به تغییر آنتی بیوتیک می‌ باشد.

حتی پس از درمان آنتی بیوتیکی، در برخی کودکان در گوش میانی مقداری مایع باقی می‌ ماند که می‌تواند باعث کاهش شنوایی موقت به مدت ۳ تا ۶ هفته شود.

در بیش‌ تر کودکان، این مایع سرانجام خود به خود از بین می‌ رود. تزریق سفتریاکسون در کودکانی که نمی‌ توانند آنتی بیوتیک خوراکی مصرف کنند توصیه می‌ شود. حتی پس از بهبود علائم و احساس بهبودی نیز، حتما آنتی بیوتیک را طبق دستورالعمل و تا آخر استفاده کنید.

عدم مصرف تمام داروها می‌تواند منجر به عود عفونت و مقاومت باکتری‌ ها در برابر داروهای آنتی بیوتیکی شود.

اگر به طور تصادفی مصرف دوز داروی خود را فراموش کردید با پزشک یا داروساز خود مشورت کنید که چه کاری باید انجام دهید.

آنتی بیوتیک‌ ها در برابر عفونت گوش ناشی از ویروس‌ ها موثر نیستند.
 

عمل جراحی

طی عملی به نام میرینگوتومی، جراح سوراخ کوچکی در پرده‌ ی گوش ایجاد می‌ کند که به وی امکان مکش و تخلیه‌ ی مایعات از گوش میانی را می‌ دهد.

برای کمک به تهویه‌ی گوش میانی و جلوگیری از ایجاد مایعات بیش‌ تر، لوله‌ ی کوچکی به نام لوله‌ ی تمپانوستومی در سوراخ ایجاد شده قرار می‌ گیرد.

برخی لوله‌ ها به مدت شش ماه تا یک سال در محل خود باقی می‌ مانند و خودشان دفع می‌ شوند.

سایر لوله‌ ها برای ماندگاری بیش‌ تر طراحی شده‌ اند و برای خارج کردن آن‌ ها به جراحی نیاز است.

پرده‌ ی گوش معمولاً پس از خارج شدن لوله‌ ی تمپانوستومی مجددا بسته می‌ شود.

این روش درمانی درد را کاهش می‌ دهد، شنوایی را بهبود می‌ بخشد و تعداد دفعات ابتلا به عفونت را کاهش می‌ دهد.

پزشکان عموما برداشتن لوزه‌ ها را جهت عفونت گوش مفید نمی‌ دانند. برای ترمیم غشای تمپانیک (پرده‌ی گوش) و برداشتن بافت آلوده از گوش میانی و استخوان ماستوئیدی جراحی انجام می‌ شود.
 

درمان اوتیت مزمن خلط آور (چرکی)

عفونت گوش مزمن که منجر به سوراخ یا پارگی در پرده‌ ی گوش می‌ شود به نام اوتیت مزمن چرکی شناخته می‌ شود.

درمان اوتیت مزمن چرکی دشوار است و اغلب با آنتی بیوتیک‌ هایی که به صورت قطره هستند درمان می‌ شود.

قبل از استفاده از این قطره‌ ها دستور العمل استفاده از آن‌ ها را مطالعه کنید. 3

پی نوشت:
1.www.namnak.com
2.www.darmankade.com
3.www.doctoreto.com